καλάθι αγορών (0)0,00 €
Ο πολιτισμός, λοιπόν, σύμφωνα με τη φεμινιστική προσέγγιση της Ιστορίας, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και των άλλων ανθρωπιστικών επιστημών, ήταν κι εξακολουθεί ως ένα βαθμό να είναι ένας ανδρικός πολιτισμός, βασισμένος στην ανδρική εμπειρία και σ' ένα γεγονός σχεδόν οικουμενικό που, εντούτοις, αδυνατούμε να εξηγήσουμε: Το πώς δηλαδή και γιατί, σχεδόν παντού, οι ανδρικές ενέργειες υπεραξιολογήθηκαν σε σχέση με αυτές των γυναικών. «Τι έχει αυτή η ανδρική εμπειρία που έσπρωξε την ανδρική σκέψη σε θεωρητικές αναζητήσεις; Γιατί δεν έκαναν το ίδιο και οι γυναίκες;» αναρωτιέται η θεωρητικός του φεμινισμού Mary Ο' Brien (1988). Για λόγους που περισσότερο υποθέτουμε παρά γνωρίζουμε, κυρίως βιολογικού καταναγκασμού, ο πολιτισμός θεωρήθηκε για μεγάλο Χρονικό διάστημα κατασκευή των ανδρών, σπουδαίων, κυρίαρχων πολεμιστών και φιλοσόφων, ενώ οι γυναίκες αντιμετωπίστηκαν ως προέκταση της φύσης λόγω της αναπαραγωγικής τους ικανότητας, γεγονός που εκφράζεται στο γνωστό, αν και αμφισβητούμενο πια, δυΙκό σχήμα: γυναίκα - φύση, άνδρας - πολιτισμός.